40 Haramiler Nerede Yaşamış? Bir Gizemin Peşinde
Kayseri’nin o eski taş evlerinin birinde, gün batarken pencere kenarında oturmuş, etrafı seyrediyorum. Geçmişin toprak kokusu sarmış her yeri. Bir yandan da aklımda bir soru var: 40 haramiler nerede yaşamış? Belki de bu sorunun cevabını bulmaya çalışırken, aslında kaybettiğimiz bir şeylerin peşindeyim: o eski zamanın hissiyatı. İnsanın içine derin bir boşluk yerleşiyor bazen, geçmişin siluetiyle savaşıyor. İçimde bir hüzün var ama bir yandan da heyecan. Belki de hikâye buradadır, bu eski şehirde bir yerde, yıllar öncesinde.
Bir Akşamüstü, Bir Gizem
Geçenlerde, eski mahallemde yürürken, gözüm kaybolmuş taşların arasına takıldı. Sanki bir şey beni oraya çağırıyordu. Tam o anda, arkamda aniden bir ses duyuldu. Başımı çevirdiğimde, yaşlıca bir kadının bana bakmakta olduğunu fark ettim. Gözleri sanki geçmişi okur gibiydi. “Bunları bilmek ister misin?” dedi, elindeki eski bir dergiyi bana uzatarak. Derginin sayfaları sararmış, izleri belli bir geçmişin tanığıydı.
“40 haramiler nerede yaşamış?” diye sordum, şaşkın bir şekilde. Kadın, gözlerini kısarak derin bir nefes aldı ve bir süre sessiz kaldı. İçimden bu sorunun cevabını alabileceğimi düşündüm, ama ne kadar uğraşsam da her şey o kadar basit değildi. O an, sadece derginin sararmış sayfalarında kaybolmuş bir zaman dilimini hissedebildim.
O Gizemli Yer: Kayseri’nin Eski Mahalleleri
Kadın, bana kaybolan zamanları, eski Kayseri’nin sokaklarını anlatmaya başladı. “40 haramiler, şehrin en gizemli yerinde yaşamışlardır. Sadece orada, taşların arasında bir araya gelebilirlerdi,” dedi. Gözlerinde bir ışık vardı, ama bu ışık sanki yıllardır unutulmuş bir sırrın peşinden geliyordu. O an bir şeyler çok derinde, içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim.
Eski mahallelerin sokaklarında bir yürüyüşe çıktım. Yavaşça, o kaybolmuş zamanın kokusunu almak istedim. Sanki her adımda, o 40 haramilerin sırrını biraz daha çözebileceğim gibi hissediyordum. Her köşe başında bir kaybolmuş hikâye vardı. Zamanın ilerleyişi, taş duvarlarda iz bırakmıştı. Bir evin önünden geçerken, kapısını çalmak istedim ama içimde bir korku vardı. Belki de o evin içinde bir şeyler vardı, geçmişin gölgeleri gizlenmişti.
Beni en çok etkileyen, o mahalledeki eski taş evlerin yapısıydı. Evlerin içerisine bir türlü giremiyordum, sanki bir engel vardı. Birisi beni durduruyordu. 40 haramilerin orada yaşadığını düşündüğümde, içimde hem bir heyecan hem de bir hayal kırıklığı vardı. O eski zamanın karanlık köşelerine inmek istiyordum ama bir şeyler her zaman beni geri çekiyordu.
Geçmişe Dair Hayal Kırıklığı
Belki de bu hikâye, kaybolmuş bir zaman diliminden sadece birkaç adım uzaktadır. Ama ben her adımda, geçmişin her ne kadar yakın olduğunu hissetsem de, bir türlü ona ulaşamıyordum. 40 haramilerin nerede yaşadığını öğrenmek, belki de sadece bir arayıştı. Sadece kaybolmuş bir duyguyu, kaybolmuş bir zamanı, içimdeki eksikliği bulmak istiyordum.
Ve işte o an, o kadının sözleri geldi aklıma: “Bazen kaybolan yerler, aslında hep yanımızdadır. Ama görmek, hissetmek zor.” Şu an bu cümleye, daha önce hiç olmadığı kadar anlam veriyorum. Geçmişin kaybolmuş taşları arasında bir şeyler vardı, belki de o sırrı çözmek çok kolay değildi. O zamanın hikâyesine dair bir iz bulabilmek için, bazen bir duygunun peşinden gitmek yeterli oluyordu. Ama o duyguyu ne kadar çok ararsam, kaybolan zaman daha da uzaklaşıyor gibi hissediyorum.
Bir Yola Çıkmak: Gelecekten Umut
Belki de 40 haramilerin nerede yaşadığını öğrenmek, bir daha asla mümkün olmayacak bir şeydir. Ama içimde bir umut var: Bu şehri, bu sokakları ve zamanın kaybolmuş köşelerini her geçtiğimde, o kaybolan sırrı biraz daha yakın hissediyorum. Kayseri’de yaşamaya devam ederken, bir gün belki de o sırrı çözebileceğim. Kim bilir, belki de hayatın en büyük hikâyesi, sadece o kaybolmuş zamanın peşinden gitmekten ibarettir.
Gözlerimi kapatıp, 40 haramilerin adımlarını takip ederken, geçmişin sadece birer hayalet olmadığını, belki de bu şehri anlamanın yolunun o hayaletlerle barışmak olduğunu düşünüyorum. O zaman, belki de geçmişin sırrı en yakınındadır. 40 haramiler nerede yaşamış? Belki de şehrin her köşesinde bir iz bırakmışlardır; ama bu izleri görmek, sadece geçmişin ışığını doğru yakalayabilmekle mümkün.
Her adımda bir hayal kırıklığı, her adımda bir umut. Bütün bunlar bir arada, bu şehrin içindeki geçmişle barışmam için beni bekliyor.